دغدغہ روزمره ام ، بودڹ توست
نفس ڪشیدنت
ایستادنت
خندیدنت
” مادرم “
تو باشی و خدا
دنیا برایم بس است …
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ “ﮐﻢ ﮐﻢ” ﺍﺗﻔﺎﻕ میفته
ﭘﺲ ﺣﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ “ﯾﻬﻮ” ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﯽ ﮐﻪ
خیلی ﺩﯾﺮ شده واسه دوست داشتن مادرت.
ڪاش مادرم…
ڪمی از لبخندهای
روزهای ڪودڪی هایم را
ڪنار پونه ها و نعناهایش
خشڪ می ڪرد . . .
برای این روزهای دلتنگی ام !!!
هویت شهید پلاک وی نیست هویت شهید خون جاری بر پیشانی اوست که تقدیر آن در عهد الست بر پیشانی او می درخشد
:شهدا کبوتران خونین حرم عشق اند که جز کبوتران خونین صحرای بلا کسی در آن وادی توان پرواز را ندارند پس خداوندا مارا کبوتران خونین بال کن زیرا هوای حریم عشقت کرد ه ایم
